Το να ξεκινήσει κανείς το κάπνισμα είναι μια πολύ εύκολη υπόθεση. Αρκεί ένα κέρασμα από την παρέα και μια ανθυγιεινή συνήθεια με μακροχρόνιες συνέπειες είναι πια γεγονός, οδηγώντας τον νέο χρήστη σε πολλά χρόνια –ενίοτε και δεκαετίες– εθισμού. Όσο πιο νωρίς μάλιστα ξεκινάει κανείς το κάπνισμα, τόσο περισσότερες βλαβερές ουσίες επισωρεύει στον οργανισμό του, ενώ ταυτόχρονα καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την απεξάρτησή του. 
Το κάπνισμα πάντως είναι ένας ύπουλος εχθρός, κάτι που δεν έχει επισημανθεί αρκετά, δεδομένου ότι τα ναρκωτικά είναι εκείνα που προσελκύουν το ενδιαφέρον όσων ασχολούνται με τον τομέα της απεξάρτησης. Κι όμως, το τσιγάρο μπορεί να αποτελέσει μια ακόμη πιο επικίνδυνη κατάσταση, τόσο γιατί οι καπνιστές είναι περισσότεροι από τους τοξικομανείς όσο και γιατί το κάπνισμα μεταβάλλει τον ψυχισμό χωρίς καν αυτό να γίνεται αντιληπτό ή ο καπνιστής να περιθωριοποιείται από το κοινωνικό του περιβάλλον όπως ο τοξικομανής.    
Το πλέον εξαρτησιογόνο στοιχείο που υπάρχει βέβαια στο τσιγάρο είναι η γνωστή μας νικοτίνη που βρίσκεται στον καπνό. Ο εθισμός της μάλιστα είναι τέτοιος που απαιτείται ολόκληρη θεραπευτική διαδικασία με παράλληλη ψυχολογική στήριξη για να ξεφύγει από τα… νύχια της ο καπνιστής, ειδικά ο μακροχρόνιος. Υπάρχουν μάλιστα ειδικές κλινικές για την απεξάρτηση από τον καπνό, όπου ο ψυχολόγος είναι απαραίτητος για την επιτυχία του προγράμματος. Γιατί όμως ο ψυχολογικός παράγοντας είναι τόσο ισχυρός ώστε να συναγωνίζεται τη νικοτίνη όσον αφορά τον εθισμό του καπνιστή στο τσιγάρο; 
Η απάντηση είναι εύκολη αν σκεφτεί κανείς την κοινωνική διάσταση του τσιγάρου στη ζωή μας. Η συνήθεια αυτή μπαίνει στη ζωή του ανθρώπου σχεδόν ταυτόχρονα με τα πρώτα στάδια της κοινωνικοποίησής μας, από τις ηλικίες που πηγαίνουμε σχολείο και γνωρίζουμε τους πρώτους ανθρώπους στη ζωή μας μετά τους γονείς μας. Αναζητώντας λοιπόν τη συντροφικότητα και προσπαθώντας να ικανοποιήσουμε το συναίσθημα του ανήκειν, ασπαζόμαστε τις συνήθειες που επικρατούν στην ομάδα για να γίνουμε αποδεκτοί. 
Αργότερα το τσιγάρο θα γίνει μέσο γνωριμίας, θέμα συζήτησης, σύντροφος στο διάβασμα για το Πανεπιστήμιο, παρέα στη σκοπιά ή σε κάθε άλλη δύσκολη κατάσταση που έχει να αντιμετωπίσει ένας άντρας, ενώ και για τις γυναίκες, που τα τελευταία χρόνια έχουν αποδειχθεί πιο… θεριακλούδες, έχει τον συμβολισμό της χειραφέτησης, του «μπορούμε να κάνουμε ό,τι και οι άντρες», στα πλαίσια ενός κοντόφθαλμου φεμινισμού που τελικά μόνο κακό κάνει στο φύλο που συν τοις άλλοις έχει την ευλογία και την ευθύνη να φέρει υγιή παιδιά στον κόσμο.    
Συνδεδεμένο με κάθε έκφανση της ενήλικης (τουλάχιστον) ζωής, το τσιγάρο γίνεται κομμάτι της καθημερινότητας που δεν είναι εύκολο να εξαλειφθεί. Κάποιοι καπνιστές μάλιστα παραδέχονται πως δεν τους λείπει η εισπνοή, η γεύση ή το άρωμα του καπνού, αλλά η όλη διαδικασία, η ενασχόληση με τα αντικείμενα που σχετίζονται με αυτό (π.χ. αναπτήρας, χαρτάκια καπνού). Γι’ αυτό και κάποια μέσα διακοπής καπνίσματος, όπως το ηλεκτρονικό τσιγάρο και τα κομπολόγια, «μιμούνται» αυτό το διαδικαστικό κομμάτι και ξεγελούν τον χρήστη τους κάνοντάς τον να νομίζει πως εξακολουθεί να καπνίζει. 
Το βασικό λοιπόν είναι να λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη μας τον ψυχολογικό παράγοντα πριν πάρουμε μια απόφαση που θα είναι ωφέλιμη τόσο για την ψυχική όσο και για τη σωματική μας υγεία.